Peru: Sexy Lama´s, felle kleuren,verloren schoenen

Vrijdagmiddag 15:07 uur. "Ja, dit was dan waarschijnlijk de laatste presentatie", zei de neuroloog. Om me heen zie ik glazige blikken veranderen in twinkelende oogjes. Na maanden hard werken was het eindelijk zover: de "zomervakantie" was aangebroken! Voor velen uit mijn cogroep de reden om de Hollandse winterstormen te omzeilen uit te vliegen naar warmere oorden, zo ook voor mij.

In de zomervakantie was ik me gaan oriënteren en bleken twee vriendinnen ook in dezelfde periode door Zuid-Amerika te willen reizen. Hoewel zij elkaar niet kenden, besloten we met zijn drieën door Peru, Bolivia en Chili te trekken. Jacqueline was al eind oktober naar Ecuador verttokken. Katinka en ik vlogen op 30 november naar Lima, waar we Jacqueline zouden meeten.

Na een vliegreis van 21 uur kwamen we in Lima aan, waar we keurig werden opgewacht door twee taxichauffeurs van zowel het hostel dat we geannuleerd hadden als het nieuw geboekte hostel (het bordje met onze naam van het eerste hostel hebben we maar genegeerd). Katinka kon een aardig gesprek in het Spaans voeren met de taxichauffeur. Ik baalde een beetje dat ik niet thuis niet veel Spaans had geoefend, want vanuit de achterbank kwam ik niet verder dan een beetje knikken, lief glimlachen en "si'en". We werden bij het Red Psycho Llama hostel afgezet. Diezelfde middag gingen we de stad verkennen. Op de toeristenmarkt was het lastig om je in te houden om niet te veel te kopen. Zoveel mooie felle kleuren! Op de fruitmarkt gingen we wel helemaal los. We kochten fruit met de gekste namen, vormen en kleuren (qua smaak niet allemaal even succesvol ;)).

Lima is een westerse stad waar een permanente autobandengeur heerst en weinig zon is vanwege de smog. Het is wel een etensparadijs in vergelijking met de rest van Peru, dus we hebben onze groentevoorraad maar een boost gegeven. De volgende ochtend vlogen we dan ook naar Cusco, samen met Chris en Alex (een Engels koppel die Jacqueline kende van de taalcursus). Wat een wereld van verschil in vergelijking met Lima! Cusco was de oude Inca hoofdstad en heette oorspronkelijk Cosco (wat "navel" betekent), aangezien deze stad voor de Inca's het middelpunt van de wereld was. De stad ligt op ongeveer 3400 m hoogte en kent ook hoogteverschillen wat erg leuk is in combinatie met de oude smalle steegjes. We overnachtten in het Oki Doki hostel waar het laagseizoen duidelijk te merken was en we een zespersoons kamer voor ons drieën hadden, maar die extra bedden konden we goed gebruiken om onze troep uit te stallen.

De volgende dag hebben we een stadstour gemaakt en hebben we o.a. in de grote kathedraal bezocht met de Jésus Negro, een houten standbeeld van Jezus die door de warmte van kaarsen zwart is verkleurd. Het beeld wordt elke maandag uit de kerk gehaald en op het plein geëerd door de inwoners van Cusco. Ook was er een schilderij van het Laatste Avondmaal te zien in Peruaanse stijl waarbij midden op de tafel in de schaal een gebraden cavia lag (een lekkernij hier in Peru). We hebben ook de grootste markt van Cusco bezocht (San Pedro Market) waar net als de markten in Azië vanalles te koop was: toeristische spullen, 1000 soorten fruit, groenten, vlees (hele varkens), je kunt er eten en verse smoothies krijgen (10 dezelfde smoothiekraampjes op een rij waarbij iedereen het hardst probeert te schreeuwen). 's avonds begon het keihard te regenen (het is hier regenseizoen), dus besloten we zo dicht mogelijk bij het hostel te gaan eten. Zo kwamen we terecht in een pizzeria waar in geen eeuwen iemand binnen scheen te zijn geweest. Het restaurant wetd gerund door een oud mannetje en zijn vrouw (die we niet zagen, maar in het Spaans soms streng toegesproken leek te worden door het mannetje). De pizza-oven werd aangestoken met kartonnen waar eieren in hadden gezeten en het hele resaurant stond blank van de rook. Gelukkig waren de pizza's wel erg lekker.

De volgende ochtend gingen we met een dagtour mee door de Sacred Valley. Erg gaaf om verschillende Inca plaatsen te zien! Net zo prachtig was de busreis trouwens waarbij je langs kleine dorpjes rijdt en alle Peruanan, van piepjong tot kei-oud, buiten ziet lopen/vee hoeden/niksen/achter een kleedje groenten ziet verkopen in traditionele kleding en uitgestrekte berglandschappen voorbij ziet razen.

De dag erna werden we vroeg opgepikt bij ons hostel en begonnen we aan de vierdaagse Jungletrail naar Machu Picchu. Aangezien eten voor ons drieën hoog in het vaandel staat, sleepten we een enorme zak aan energieleveranciers mee. We begonnen de tour met mountainbiken (klinkt spannender dan het is, want we gingen praktisch alleen bergafwaarts, maar het was mooi om de omgeving te zien veranderen). We startten op grasland hoog in de bergen, met vlak boven ons besneeuwde bergtoppen. De omgeving veranderde naar meer tropische begroeiing lager gelegen waarbij water van watervallen over de weg stroomde. Aan het eind van de middag gingen we raften. Met een ander Nederlands meisje, de gids en een Mexicaan vormden we team Inca Tequila. Aan het eind van de rivier gooide ons groepje er nog even een backflip tegenaan waarbij de boot van voor naar achter omgekiept wordt en ik bovenop de Mexicaan belandde waar ik nog steeds blauwe plekken aan heb over gehouden ;)

De volgende dag stond een zware dag hiken op het programma. We zouden die ochtend om half 7 gaan ontbijten, maar ons Koreaanse kamergenootje vond het nodig om de wekker al om 5 uur te zetten om te make-uppen. Enigszins moe begonnen we dus aan onze dag. Onze groep werd samen gevoegd met een andere groep, dus we hadden twee gidsen tot onze beschikking, wat best handig was. Onze groep kreeg de naam "Sexy Lama's" Nou ik kan je vertellen: zo voel je je niet als je als een stel berggeiten achter elkaar een berg op strompelt. De tocht was afwisselend en voerde door de bergen, over een stuk Inca trail, door junglegebied en langs een rivier. Aan het einde van de dag kwamen we aan bij Baňos Termales (hotsprings) gelegen tussen de bergen. Het was prachtig! ' s avond kregen we naast de eeuwige soep met pasta/quinoa en aardappels en hoofdgerecht met rijst, een grote gekookte aardappel, twee schijfjes tomaat en vlees (meestal kip) ook een nagerecht: Inca Tequila. De avond eindigde in een verlaten discotheek in het dorpje waar we verbleven en we met de groep de boel op stelten zetten. De volgende dag gingen we ziplinen tussen de bergen waarbij we bij de laatste ziplone als spiderman (op z'n kop) of als superman (soort bungelende vogel) naar de overkant mochten zippen. Daarna staken we als toetje de rivier over op een wiebelbrug en hoewel je vastzat heb ik de eerste meters met wiebelende knieën afgelegd. Na een korte wandeltocht kwamen we aan in Aquas Calientes, het dichtstbijzijnde dorp bij Machu Picchu.

Om 03:30 uur ging de wekker en bleken mijn wandelschoenen gestolen te zijn. Gelukkig had ik nog sandalen meegenomen (die beter lopen dan ze eruit zien), want het was nog een behoorlijke klimtocht om bij Machu Picchu te komen. Om 05:45 waren we boven gekomen om de zonsopgang te zien, maar het enige wat we zagen waren wolken en regen. Machu Picchu was in nevelen gehuld, wat het geheel een mysterieuze uitstraling gaf. Later klaarde het op en hebben we uren rondgehangen om deze indrukwekkende Incastad te bekijken, sexy lama´s te aaien en een dansje te wagen op het hoogste punt van de Incastad zelf. Eenmaal terug in Aquas Calientes besloot ik toch aangifte te doen van de schoenen om het geld van de verzekring terug te krujgen. Dat was weer een heel avontuur! Nadat Katinka en Jacqueline mijn verhaal in het Spaans hadden vertaald aan de politieagente, ging de agente mee naar ons hostel en begon ze de receptionist uit te foeteren, die vervolgens weer onze gids belde. Nadat we hadden uitgelegd dat we eigenlijk alleen een politieverklaring voor de verzekering nodig hadden, moesten we een bewijs ophalen in een speelgoedwinkel. Een aardige Spanjaard uit onze groep hielp gelukkig me om alles te vertalen. Na een uur haastten we ons naar ons hostel om de spullen voor de trein te pakken en kreeg ik 1 van onze gidsen aan de telefoon (Richard alias Papi Chulo) met een of ander maf verhaal dat de schoenen bij het afval waren gevonden, hij ze vanavond kon ophalen bij een vriend in Cusco en morgen kon geven. Of ik de aangifte dan wilde annuleren. Aangifte niet geannuleerd, hostel was boos en ik moest er vandoor om de trein te halen. Volgende dag: geen schoenen en geen Papi Chulo. Wel hadden Jacqueline, Katinka en ik achter de auto van de toeristenpolitie aan gerend, vervolgens een paar gratis ritjes in dezelfde auto gehad, hebben we verschillende politiebureaus in Cusco van binnen gezien en bleek mijn aangifte niet in het politiesysteem te staan. Het zou namelijk een dag duren om alles te verwerken en de aangifte hoefde alleen maar geprint te worden. Het kostte ons een hoop tijd, frustratie, en voor mij pijnlijke enkels formaat olifant, maar achteraf kunnen we er wel om lachen ;)

Na een verloren dagje vanwege het aangiftegebeuren vertrokken we die avond in de nachtbus naar Puno (een toeristische stad aan de Peruaanse zijde van het Titicacameer). Vanuit hier reisden we weer verder met Chris en Alex naar Copacabana (een toeristische stad aan de Boliviaanse zijde van het Titicacameer). We hebben de boot genomen naar Isla Del Sol en na een klimtocht kwamen we aan bij ons hostel met een adembenemend uitzicht over het eiland, het Titicacameer en besneeuwde bergtoppen aan de overzijde van het meer. Het Titicacameer is trouwens het hoogst gelegen meer ter wereld. Ook hier waren Incaruines te vinden.´s nachts begon het te onweren en met zijn vijfen genoten we van de lichtflitsshow boven het meer. De volgende dag hebben we het eiland verkend en zijn we die avond doorgegaan naar La Paz. Onderweg moesten we met verschillende gammele bootjes een meer over wiebelen met onweer achter ons (raften deel 2) en ging onze bus op een nog gammeler uitziend vlot. Gelukkig heeft iedereen het overleefd. In ons hostel werden we verwelkomd met een gratis bier (daar zeggen Nederlanders en Engelsen natuurlijk geen nee tegen) en vandaag hebben we La Paz verkend. Het is de administratieve hoofdstad van Bolivia, een chaotische stad, maar wel gezellig. De kledingdracht van de Bolivianen verschilt wel van de Peruvianen. Hier dragen de vrouwen bolhoeden en wijde rokken, maar nog steeds erg kleurig en een levendig straatbeeld. We zijn benieuwd wat Bolivia ons zal brengen! Peru deel I hebben we in ieder geval goed afgesloten! :)

Hasta luego!

Esmee