There we go!
Door: Esmee
Blijf op de hoogte en volg Esmee
26 Januari 2014 | Filipijnen, Danao
Kumusta!
Daar sta je dan, klaar om de straat over te steken. Het zebrapad wat zich voor je uit zou moeten strekken is nergens te bekennen. Het is verdwenen onder de wielen van taxi's, scooters, jeepneys, tricycles, paard-en-wagens en zelfs een eenzame rolstoel, die hier ook gewoon lekker over de rijbaan heen crosst. Het zal de bestuurders in Cebu een worst wezen of voetgangers levend de overkant van de straat halen. Als je ook deze keer weer rennend, springend en tussen auto's door dansend de overkant hebt bereikt, gaat er weer even een adrenalinekick door je heen: mission completed! Het verkeer is hier zó'n chaos dat zelfs ik hier makkelijk mijn rijbewijs kan halen. Elke seconde hoor je wel ergens auto toeteren en alle rijstroken worden maximaal benut, ook al betekent dit dat je dwars tegen al het verkeer in gaat. Iedereen doet op de weg gewoon lekker waar hij zin in heeft. Ik ben nu een dikke dag op Cebu en het is hier echt een wereld van verschil Met Nederland.
Het is best gek om te bedenken dat ik 3 maanden geleden nog helemaal geen idee had dat ik hier terecht zou komen. Ik wist alleen dat ik eerst meer van de wereld wilde zien, voordat ik aan mijn co-schappen zou beginnen. Nog geen drie maanden geleden had ik een blog van een vriendin gelezen die met de organisatie Be More weg was. Begin november was er een open dag van Be More op het kantoor in Nijmegen en ik besloot eens te gaan kijken. Ik was door de verhalen die ik daar hoorde helemaal enthousiast geraakt over de projecten op de Filipijnen. Twee maanden geleden kreeg ik bevestiging dat ik eind januari tot eind februari bij Adam Jennie's Christian Center op het eiland Cebu kon helpen als vrijwilliger om verstandelijk gehandicapte kinderen les te geven. Iets waar ik helemaal geen ervaring in heb en daarom leek het me een leuke uitdaging. Na de maand vrijwilligerswerk op Cebu ga ik nog een maand reizen door Cambodja en Thailand.
In twee maanden tijd heb ik van alles geregeld, maar vooral de week voordat ik naar de Filipijnen vertrok was erg heftig en druk met alle laatste dingen die ik nog moest doen. Op woensdag heb ik afscheid van mijn werk genomen (en van mijn wimpers en deel van mijn haar die in de fik waren vlogen bij het bakken van de taart), maar vooral donderdag was één grote chaos. Ik moest mijn kamer leegruimen, (wat stiekem toch wat meer tijd kostte dan ik had gedacht), dus aan het einde van de dag heb ik in twee uur tijd op turbosnelheid nog een hele waslijst aan spullen gekocht in de stad. 's avonds had ik in Nijmegen nog een uitzwaaiborrel gegeven in Cafe Van Rijn, wat super gezellig was. Iedereen ook heel erg bedankt voor alle leuke verhalen en het boekje! Ik heb het boek meteen opengeslagen toen ik in het vliegtuig zat, tot grote ergernis van mijn buurman, die me op een chagrijnige kop trakteerde, omdat ik de hele tijd moest lachen om alle leuke verhalen ;)
Alleen achteraf gezien was een borrel geven de avond voor je vertrek niet zo'n goed idee. Zeker niet als je hele kamer nog vol met spullen ligt, die je in je backpack of in de kelder moet proppen. Uiteindelijk heb ik de nacht maar doorgehaald en om 7 uur 's ochtends was ik er dan ook helemaal klaar voor! Om kwart over 8 werd ik opgehaald door mijn ouders en zijn we naar Schiphol gereden. Daar vertrok ik om 12:30 in een vliegtuig die voor de helft was volgepakt met Chinezen en voor de ander helft met Hollandse kaaskoppen naar Guanzhou (China) waar ik 17 uur later, na een prachtige animatiefilm over slakken te hebben gezien en helemaal tonnetje rond van alle vliegtuigmaaltijden aankwam. Vanuit daar vloog ik door naar Manila. In het vliegtuig heb ik mijn eerste Filipijnse visitekaartje gescoord van de buurman en genoten van het prachtige uitzicht als je naar beneden kijkt (het is net een levend Colonisten van Catan waarbij je denkt: "Ja, op die plek zou ik nou ook een stad bouwen!''). We hadden alleen wel wat vertraging en aangekomen op Manila kreeg ik de schrik van mijn leven toen mijn backpack verstoppertje speelde en niet op de bagageband tevoorschijn kwam. Achteraf bleek gelukkig dat ik bij de verkeerde bagageband stond te kijken en stond mijn backpack keurig naast een andere bagageband op mij te wachten. Vervolgens moest ik met een shuttle naar een andere terminal en werd ik wel een beetje gestrest, omdat ik door het gedoe met de bagage achter de rest aan sukkelde en een shuttle later moest nemen. Gelukkig verzekerde de chauffeur me met een glimlach dat het wel goed zou komen en dacht ik: Oké Esmee, haal nu die frons van je hoofd en zet de vakantiemodus 'aan'.
Op het vliegveld werd ik tot mijn verbazing versierd door een vrouwelijke fouilleuse (vrouw die fouilleert) en van de rest van de vlucht heb ik niet zoveel meegekregen, omdat ik telkens in slaap viel (behalve toen we Oreonkoekjes uitgedeeld kregen natuurlijk). Een uurtje later landde ik dan eindelijk op Cebu om kwart over 2 's middags met een jetlag (het is hier 7 uur later dan in Nederland) en een slaaptekort van hier tot Tokyo. Ik werd opgehaald door Renske, de regiocoördinator. De meeste andere vrijwilligers waren al een paar uur eerder gearriveerd en 's avonds heb ik de rest van de groep ontmoet en zijn we met zijn allen uiteten geweest. We zijn met 12 vrijwilligers deze maand die verspreid zijn over 5 verschillende projecten. Het is een heel diverse groep met wat jongere en wat oudere mensen van verschillende achtergronden. Erg leuk! Vandaag hebben we uitleg gekregen over de projecten en trips die we kunnen maken (o.a. zwemmen met walvishaaien!). Ook gaan we waarschijnlijk met de groep een paar dagen helpen bij de opbouw van huizen op een eiland vlak bij Cebu wat zwaar is getroffen door de typhoon. Dat lijkt me een heel bijzondere ervaring. Na de introductie hebben we op eigen houtje een tour door de stad gemaakt, waarbij we onverwachts bij een bruiloft naar binnen rolden, een fort hebben bekeken en op een typisch Filipijnse markt zijn geweest.
Wat ik erg opvallend vind, is hoe vrolijk de mensen hier zijn. Op straat wordt er door bijna iedereen naar je geglimlacht, waardoor je zelf ook de neiging hebt om de hele dag met een lach op je gezicht rond te lopen. Het komt waarschijnlijk ook voor een deel omdat wij toeristen zijn en die zie je eigenlijk opvallend weinig hier op Cebu. Die vrolijkheid vind ik heel bijzonder, zeker als je bedenkt onder wat voor omstandigheden de meeste mensen leven. Op de markt die we vandaag bezocht hebben, kijk je in eerste instantie je ogen uit bij alles wat ze verkopen: stalletjes vol met tropische groenten, fruit, vis, hanen (voor hanengevechten) en eieren met embryo's erin (Filipijnse specialiteit), maar daarna kwamen we ook langs een deel van de markt waar zwervers in een kruiwagens slapen en kinderen zonder kleren vrolijk met elkaar spelen en realiseer je je dat de mensen van de opbrengst van de spullen die ze op de markt verkopen moeten leven. En die opbrengst zal vast niet al te groot zijn als er 10 kraampjes naast je staan die dezelfde producten verkopen. Cebu is echt een stad met twee gezichten. Zo loop je de ene keer door een straat waar met golfplaten 2m2 is afgebakend wat een woning moet voorstellen en bij het volgende kruispunt staan allemaal dure winkels en hotels je aan te kijken. Als dorpsmeisje moet ik wel wennen aan al die uitlaatgassen van een grote stad we hebben ook al een paar ratten en kakkerlakken gespot.
Morgenochtend worden we om 07:30 opgehaald en begin ik samen met een ander meisje uit de groep aan de eerste dag op het project. Ik ben ook heel benieuwd hoe dat zal zijn! Tot nu toe geniet ik in ieder geval volop van alle indrukken hier: de lieve mensen, de cultuur, het lekkere eten en relaxte sfeer hier. Ik hoorde dat het in Nederland nu heeft gesneeuwd? Hier is het met 27 graden best koud voor de tijd van het jaar, maar veel zon heb ik nog niet gezien. Het is hier lekker warm, maar wel bewolkt. Haha en nou eindig ik toch weer met het weer!
Oet morn! ;)
Daar sta je dan, klaar om de straat over te steken. Het zebrapad wat zich voor je uit zou moeten strekken is nergens te bekennen. Het is verdwenen onder de wielen van taxi's, scooters, jeepneys, tricycles, paard-en-wagens en zelfs een eenzame rolstoel, die hier ook gewoon lekker over de rijbaan heen crosst. Het zal de bestuurders in Cebu een worst wezen of voetgangers levend de overkant van de straat halen. Als je ook deze keer weer rennend, springend en tussen auto's door dansend de overkant hebt bereikt, gaat er weer even een adrenalinekick door je heen: mission completed! Het verkeer is hier zó'n chaos dat zelfs ik hier makkelijk mijn rijbewijs kan halen. Elke seconde hoor je wel ergens auto toeteren en alle rijstroken worden maximaal benut, ook al betekent dit dat je dwars tegen al het verkeer in gaat. Iedereen doet op de weg gewoon lekker waar hij zin in heeft. Ik ben nu een dikke dag op Cebu en het is hier echt een wereld van verschil Met Nederland.
Het is best gek om te bedenken dat ik 3 maanden geleden nog helemaal geen idee had dat ik hier terecht zou komen. Ik wist alleen dat ik eerst meer van de wereld wilde zien, voordat ik aan mijn co-schappen zou beginnen. Nog geen drie maanden geleden had ik een blog van een vriendin gelezen die met de organisatie Be More weg was. Begin november was er een open dag van Be More op het kantoor in Nijmegen en ik besloot eens te gaan kijken. Ik was door de verhalen die ik daar hoorde helemaal enthousiast geraakt over de projecten op de Filipijnen. Twee maanden geleden kreeg ik bevestiging dat ik eind januari tot eind februari bij Adam Jennie's Christian Center op het eiland Cebu kon helpen als vrijwilliger om verstandelijk gehandicapte kinderen les te geven. Iets waar ik helemaal geen ervaring in heb en daarom leek het me een leuke uitdaging. Na de maand vrijwilligerswerk op Cebu ga ik nog een maand reizen door Cambodja en Thailand.
In twee maanden tijd heb ik van alles geregeld, maar vooral de week voordat ik naar de Filipijnen vertrok was erg heftig en druk met alle laatste dingen die ik nog moest doen. Op woensdag heb ik afscheid van mijn werk genomen (en van mijn wimpers en deel van mijn haar die in de fik waren vlogen bij het bakken van de taart), maar vooral donderdag was één grote chaos. Ik moest mijn kamer leegruimen, (wat stiekem toch wat meer tijd kostte dan ik had gedacht), dus aan het einde van de dag heb ik in twee uur tijd op turbosnelheid nog een hele waslijst aan spullen gekocht in de stad. 's avonds had ik in Nijmegen nog een uitzwaaiborrel gegeven in Cafe Van Rijn, wat super gezellig was. Iedereen ook heel erg bedankt voor alle leuke verhalen en het boekje! Ik heb het boek meteen opengeslagen toen ik in het vliegtuig zat, tot grote ergernis van mijn buurman, die me op een chagrijnige kop trakteerde, omdat ik de hele tijd moest lachen om alle leuke verhalen ;)
Alleen achteraf gezien was een borrel geven de avond voor je vertrek niet zo'n goed idee. Zeker niet als je hele kamer nog vol met spullen ligt, die je in je backpack of in de kelder moet proppen. Uiteindelijk heb ik de nacht maar doorgehaald en om 7 uur 's ochtends was ik er dan ook helemaal klaar voor! Om kwart over 8 werd ik opgehaald door mijn ouders en zijn we naar Schiphol gereden. Daar vertrok ik om 12:30 in een vliegtuig die voor de helft was volgepakt met Chinezen en voor de ander helft met Hollandse kaaskoppen naar Guanzhou (China) waar ik 17 uur later, na een prachtige animatiefilm over slakken te hebben gezien en helemaal tonnetje rond van alle vliegtuigmaaltijden aankwam. Vanuit daar vloog ik door naar Manila. In het vliegtuig heb ik mijn eerste Filipijnse visitekaartje gescoord van de buurman en genoten van het prachtige uitzicht als je naar beneden kijkt (het is net een levend Colonisten van Catan waarbij je denkt: "Ja, op die plek zou ik nou ook een stad bouwen!''). We hadden alleen wel wat vertraging en aangekomen op Manila kreeg ik de schrik van mijn leven toen mijn backpack verstoppertje speelde en niet op de bagageband tevoorschijn kwam. Achteraf bleek gelukkig dat ik bij de verkeerde bagageband stond te kijken en stond mijn backpack keurig naast een andere bagageband op mij te wachten. Vervolgens moest ik met een shuttle naar een andere terminal en werd ik wel een beetje gestrest, omdat ik door het gedoe met de bagage achter de rest aan sukkelde en een shuttle later moest nemen. Gelukkig verzekerde de chauffeur me met een glimlach dat het wel goed zou komen en dacht ik: Oké Esmee, haal nu die frons van je hoofd en zet de vakantiemodus 'aan'.
Op het vliegveld werd ik tot mijn verbazing versierd door een vrouwelijke fouilleuse (vrouw die fouilleert) en van de rest van de vlucht heb ik niet zoveel meegekregen, omdat ik telkens in slaap viel (behalve toen we Oreonkoekjes uitgedeeld kregen natuurlijk). Een uurtje later landde ik dan eindelijk op Cebu om kwart over 2 's middags met een jetlag (het is hier 7 uur later dan in Nederland) en een slaaptekort van hier tot Tokyo. Ik werd opgehaald door Renske, de regiocoördinator. De meeste andere vrijwilligers waren al een paar uur eerder gearriveerd en 's avonds heb ik de rest van de groep ontmoet en zijn we met zijn allen uiteten geweest. We zijn met 12 vrijwilligers deze maand die verspreid zijn over 5 verschillende projecten. Het is een heel diverse groep met wat jongere en wat oudere mensen van verschillende achtergronden. Erg leuk! Vandaag hebben we uitleg gekregen over de projecten en trips die we kunnen maken (o.a. zwemmen met walvishaaien!). Ook gaan we waarschijnlijk met de groep een paar dagen helpen bij de opbouw van huizen op een eiland vlak bij Cebu wat zwaar is getroffen door de typhoon. Dat lijkt me een heel bijzondere ervaring. Na de introductie hebben we op eigen houtje een tour door de stad gemaakt, waarbij we onverwachts bij een bruiloft naar binnen rolden, een fort hebben bekeken en op een typisch Filipijnse markt zijn geweest.
Wat ik erg opvallend vind, is hoe vrolijk de mensen hier zijn. Op straat wordt er door bijna iedereen naar je geglimlacht, waardoor je zelf ook de neiging hebt om de hele dag met een lach op je gezicht rond te lopen. Het komt waarschijnlijk ook voor een deel omdat wij toeristen zijn en die zie je eigenlijk opvallend weinig hier op Cebu. Die vrolijkheid vind ik heel bijzonder, zeker als je bedenkt onder wat voor omstandigheden de meeste mensen leven. Op de markt die we vandaag bezocht hebben, kijk je in eerste instantie je ogen uit bij alles wat ze verkopen: stalletjes vol met tropische groenten, fruit, vis, hanen (voor hanengevechten) en eieren met embryo's erin (Filipijnse specialiteit), maar daarna kwamen we ook langs een deel van de markt waar zwervers in een kruiwagens slapen en kinderen zonder kleren vrolijk met elkaar spelen en realiseer je je dat de mensen van de opbrengst van de spullen die ze op de markt verkopen moeten leven. En die opbrengst zal vast niet al te groot zijn als er 10 kraampjes naast je staan die dezelfde producten verkopen. Cebu is echt een stad met twee gezichten. Zo loop je de ene keer door een straat waar met golfplaten 2m2 is afgebakend wat een woning moet voorstellen en bij het volgende kruispunt staan allemaal dure winkels en hotels je aan te kijken. Als dorpsmeisje moet ik wel wennen aan al die uitlaatgassen van een grote stad we hebben ook al een paar ratten en kakkerlakken gespot.
Morgenochtend worden we om 07:30 opgehaald en begin ik samen met een ander meisje uit de groep aan de eerste dag op het project. Ik ben ook heel benieuwd hoe dat zal zijn! Tot nu toe geniet ik in ieder geval volop van alle indrukken hier: de lieve mensen, de cultuur, het lekkere eten en relaxte sfeer hier. Ik hoorde dat het in Nederland nu heeft gesneeuwd? Hier is het met 27 graden best koud voor de tijd van het jaar, maar veel zon heb ik nog niet gezien. Het is hier lekker warm, maar wel bewolkt. Haha en nou eindig ik toch weer met het weer!
Oet morn! ;)
-
28 Januari 2014 - 17:22
Emma:
Hey lieve Esmee!
Wauw, je bent er pas net en nu al mooie verhalen om te lezen, ik kan het me helemaal inbeelden. Fijn dat je een goede reis hebt gehad, hopelijk ben je al wat bijgekomen van je jetlag :p Het klinkt echt super leuk wat er voor jou allemaal nog om de hoek staat te wachten, (zwemmen met walvishaaien... !?!?!:o). Oh wat heerlijk, geniet maar lekker van dat temperatuurtje hoor, hier begint de langverwachte winter inderdaad langzaam op gang te komen.
Pas op met oversteken, en geniet van je tijd daar!! ;)
Veel liefs uit Nijmegen,
xxx Emma
-
28 Januari 2014 - 17:32
Ayesta:
He Esmee!
Heerlijk dit verhaal! Ik krijg er reiskriebels van hier vanuit de ziekenboegbunker. Ik zie de durian al liggen op de fruitmarkt, alsjeblieft doe het jezelf niet aan (ik kan het niet vaak genoeg zeggen;)). Ook dat groene autootje, dat is een soort van 'bus' voor die Filipinoos, ik weet niet of je al gezien hebt hoe enorm vol ze die dingen stoppen? Volgens mij hebben ze voor elke zone/district een aparte kleur. Het eten is goed te doen he? Je ziet er wel redelijk afgepeigerd uit daar. Meestal trekt de jetlag na een dag 2 ook wel weer weg! Ik doe altijd alsof ik er geen last van heb, maar toch val ik dan opeens ergens in een diep coma. Op de terugweg valt het bij mij altijd wel reuze mee. Je project klinkt echt heel leuk, misschien moet ik me er ook maar eens in verdiepen. Heb je ook al winkelcentra gezien met dat fouilleren? In Davao en Manilla was dat echt heel erg. Heb je trouwens ook al die eindeloos vele karaokedingen gezien? Gewoon tentjes met een tv waar ze karaoke aan hebben staan? Echt heel leuk is dat!
Mocht je nog ergens komen, kan je dan een paar zakjes 'garlic nuts' voor mee meenemen? Dat zijn soort van pinda's met van dat witte spul erop, dat is knoflook, en het zit in groene zakjes. Maar misschien is dat trouwens niet zo praktisch als je ook nog door Cambodja en Thailand moet... Haha, nevermind dus. Proef ze maar, ze zijn te lekker :(.
Geniet ervan! Ben jaloers! Vergeet de gebakken bananen met suiker niet, probeer ook dat witte broodje op een blad, heerlijk. Geef de kinderen langs de weg/vuilnisbelt maar geen geld, daar kopen ze drugs van, dus geef ze vooral wat te eten. Dat was het voor nu, hier nog geen sneeuw. Mijn wintersysteem is ervan in de war... Als je terug bent is het al lente! :)
Kus, Ayesta
-
28 Januari 2014 - 20:26
Aletta:
Hai Esmee,
Wat heb je al snel weer een verhaal in elkaar gedraaid.
Wat een reis he . Vermoeiend , maar je hebt je er goed door heen geslagen zo te lezen.
Hoop dat onder tussen de jetlag wat over is .
Ondertussen zal je al op je werkplek zijn denk ik . Ben erg benieuwd hoe je ervaringen zijn met gehandicapte kinderen.
Zal stukkie anders zijn dan hier in Zutphen , ben ik bang voor.
Esmee geniet van het land , de mensen en het werk
Ik kijk al uit naar je volgende verslag.
Johanna is er nu haar email adres is : strijkerjohanna @msn.com.
Zij gaat ws augustus ook naar zelfde project als jij.
groetjes van Aletta -
28 Januari 2014 - 22:23
Elza:
Hee Esmee! Mooi verhaal, zeg! Je schrijft tof en wat heerlijk om over de tropen te lezen. Heb een mooie tijd. En: mijn artikel is gesubmit (sta zelfs op de foto op het moment dat ik submit en jouw kaartje staat vol in beeld :-)). x Elza -
29 Januari 2014 - 00:41
Ghislaine:
Hey lieve Esmee,
Ik zit nu om 0.39 uur het mooie verhaal van je te lezen..
Wat een mooi verhaal en wat heb je al veel meegemaakt en gezien!
Ben erg benieuwd hoe het de eerste dag zou zijn ;-)
En de jetlag zal op den duur ook wel minder worden haha! :-)
Geniet er lekker van en ben nu al nieuwsgierig naar je volgende verhaal!!
Dikke kus,
Ghies -
29 Januari 2014 - 00:41
Ghislaine:
Hey lieve Esmee,
Ik zit nu om 0.39 uur het mooie verhaal van je te lezen..
Wat een mooi verhaal en wat heb je al veel meegemaakt en gezien!
Ben erg benieuwd hoe het de eerste dag zou zijn ;-)
En de jetlag zal op den duur ook wel minder worden haha! :-)
Geniet er lekker van en ben nu al nieuwsgierig naar je volgende verhaal!!
Dikke kus,
Ghies -
29 Januari 2014 - 10:56
Nora:
Hé lieverd! Je schrijft mooi :) kan het me allemaal voorstellen, dat zorgt wel voor reiskriebels! Geniet ervan daar en ben benieuwd naar je andere avonturen! Pas goed op jezelf! Kus -
29 Januari 2014 - 14:42
Klaske:
Hey Es! Wat ontzettend leuk om je reisverhaal te lezen! Je schrijft, zoals ik van je gewend bent, erg leuk en maakt dat ik me goed kan inbeelden in wat je allemaal meemaakt!! Gaaf hoor! Geniet er van en plaats maar gauw weer een blog als je tijd en internet hebt natuurlijk;-) Heel veel liefs en plezier gewenst! Klaske -
29 Januari 2014 - 17:05
Janine:
wow Esmee, in de Filipijnen! Heb een mooie, gezegende tijd daar! -
29 Januari 2014 - 17:05
Marleen:
Hoi Esmee,
Ik heb je mail binnengekregen en gelijk je eerste reisverhaal gelezen :-), leuk dat je het zo uitgebreid opschrijft! Je hebt een fijne en beeldende manier van schrijven!
Geniet van de vrolijke mensen en het mooie (frisse -)) weer! En natuurlijk van alle dingen die je daar mee maakt en nog gaat mee maken!
We zullen je op de kring niet vergeten en je in gebed brengen :-)
Groetjes Marleen....ook van Rob.
-
29 Januari 2014 - 19:02
Val:
Hee kind!
Wat beschrijf je het allemaal weer beeldend, echt zoals we je kennen! Fijn dat je goed bent aangekomen en een goede thuisbasis hebt bij de mensen van Be More! Je zult ongetwijfeld veel te doen hebben daar,
maar zo nu en dan een siesta doen kan ik je echt aanraden (omdat het lekker is en om de batterij weer op te laden)!
Geniet ervan! We kijken uit naar je volgende verhaal,
Liefs, Val -
30 Januari 2014 - 11:10
Wilma:
Hoi Esmee,
We zijnblij dat je goed bent aangekomen en dat je het zo naar je zin hebt.
Je schrijft zó beeldend dat het is alsof we het meebeleven. :)
Superleuk! Geniet ervan en we kijken uit naar je volgende bericht.
Liefs Wilma en Henk
-
03 Februari 2014 - 17:29
Jacqueline:
Wat heb je al veel beleefd Esmee! En dat je meteen bij een bruiloft bent geweest is ook nog al wat. Heel veel plezier en ik kijk uit naar je volgende update :) Als je foto's of updates van Nederland wilt zien/weten moet je het maar zeggen ;) liefs, jacq
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
